Timsahlar, Göz Yaşları ve Biz İnsanlar

Timsahların avlarını öldürüp, yerlerken, göz yaşları döktügünü
duymuşsunuzdur. Kim bilir nice insanlar, timsahların “nedamet” yani
“pişmanlık” duygularıyla göz yaşları döktügünü sanmışlardır.Ben de öyle
oldugunu sanıyordum Bir göz mütehassısı hekim arkadaşım, bu göz
yaşlarının “merhamet”le hiç alâkası bulunmadıgını söylediginde dogrusu
çok şaşırdım. Hekim arkadaşımın anlattıgına göre, timsahların göz yaşı
bezleriyle tükürük bezleri aynı kanala baglıymış. Hayvanın bünyesi
yedigi eti hazmetmek için tükürük salgılarken, aynı zamanda göz yaşı da
üretmekteymiş.

Yer yüzünde timsaha benzeyen bir varlık daha
vardır ki o varlık“insan oglu” olarak bilinir. İnsan oglu da bir ana
ceylanı öldürüp, afiyetle yedikten sonra, onun için göz yaşları
dökebilen bir varlıktır. Fakat bu göz yaşları hiçbir zaman, “timsahın
göz yaşlarına” benzemez. Çünkü, insanın göz yaşları çogu kere onun
kalbinden gelir.
İnsanoglu bazan kalbini dinledigi zaman, göz
yaşları döker de, şeytani zekasıyla işledigi suçlara bir mazeret
bulmakta hiç gecikmez. Psikoloji bilginlerinin “savunma mekanizması”
dedigi mekanizmalar hemen devreye girer. Çünkü biyolojik bünye, kendi
içinde çelişkili olarak yaşamını devam ettiremedigi gibi, zihinsel
bünye de çelişki içinde yaşayamaz. Manevi hayatı zenginleşmemiş
olanlar, işledikleri suçlarına hemen mazeretler aramaya başlar ve
bulur. Bu yüzdendir ki nice katiller, hırsızlar ve benzeri suçlular,
taşıdıkları onca vebale ragmen, rahat uyuyabilmektedir. Belki de uyku,
onların vicdanlarının sesinden kaçmak için seçtikleri bir sıgınak
olmaktadır. Fakat uykuda bile vicdanından kaçamayanlar için, uyku “kum
dolu çanak” olur. Tıpkı şairin dedigi gibi;

Uyku, katillerin bile çeşmesi
Yorgan, Allahsıza kadar sıgınak
Teselli pınarı, sabır memesi
Size şerbet, bana kum dolu çanak

24 Saatin, 3600 dakikası, 86400 saniyesi içinde vicdanının sesinden
kaçamayanlar için sıgınılacak tek bir merhamet kaynagı kalmıştır. O da
her şeyi kuşatan o Yüce Kudretlinin affı ve merhametidir. İşte insan o
merhamet kaynagına yöneldigi zaman savunma mekanizmaları işlemez.
Günahlara kelimelerden sıgınaklar bulunmaz. Çünkü onunla kelimelerle
degil, gönlümüzle konuşuruz. Suç, suç olarak; günah,günah olarak
görülür. Göz yaşları akıtılır. O’na yalvarılır. Aynı suçu bir daha
işlememek için azmedilir. Hata ve kusurlar tamir yoluna gidilir.
“Merhametim her şeyi kuşatmıştır” mânâsı hissedilir. Hayat o zaman
yeniden yaşanmaya deger olur. Yüzümüze bakamadıgımız aynalarda yüzümüz
tekrar güzelleşmeye başlar.

İşte o zaman her şey bize
“Merhaba!” diyerek gülümser. Güneş, ay, bulutlar, o başı göklere degen,
her şeye ragmen dimdik durmasını bilen daglar, üzerinde yürüdügümüz
alçak gönüllü toprak, rengarenk açmış bir çiçek, yürüyen bir böcek,
uçan bir kelebek sanki bizimle konuşur ve bize şöyle seslenir:

-Merhaba, insan! Kötülükten kaçıp iyilige yöneldigin, erdem sahibi
oldugun veya olma yolunda gayret gösterdigin sürece sen saygıya layık
bir varlıksın!

Prof.Hasan SEÇEN