Hani Masallar Mutlu Biterdi

tarafından **FaTaL** Çarş. Mayıs 06, 2009 12:19 am

Ne zaman yazmaya başlasam; geçmişim geçmemiş haliyle yansıyor satırlarıma...
Korkuyorum… Depresif hallerimin kurbanı olup başlıyorum işte...

"Bir varmış bir yokmuş" denilen masallarla büyüdü kalbim... Annemin sıcacık kucağında uyumaya çalıştığım an'larda anlatılan
her masalda bir kahraman seçerdim kendime... O masallar hep iyi biterdi nedense...
Yüreklerinde kötülük yaşatanlar cezalandırılır iyi olanlar hep kazanırdı...
Sihirli bir değnek olur her şey değişiverirdi...

Annem "bir masalın içindeyiz küçüğüm" diye okşadı saçlarımı... Bir masalın içindeydik...

Bir var'dım Hiç olmadım...
Güneşsiz günlere uyandım... Geceleri uykulara yatırdım... Büyüdüm büyüdüğümü sandım...
Bir masalın kahraman'ı olduğumu düş/lerken sonu iyi bitecek derken umutla bekledim...
Hani prenseslerin meleklerin iyilerin masalları iyi biterdi ya... Öyle denilmişti bize...
Hata mı vardı bir yerler de?
Biz mi iyi değildik? İsyan mı ettik!
Susmalıydık... Susamadık...
…
Aldım elime kalemi
O'nun kalemiyle "geçmemiş geçmişi" hatırlamak için…

Eskilere ait masallar prenses ve prensi bir melek… Ve bir de "O" !
Suretleri gözlerin önünden silinmiş; arkada "-miş"ler bırakan
EFSANE'li masalın gerçek hayattan soyutlanan Kahraman'larına...
Onlarınki şeker tadında ama bittiğinde ağlatan bir gerçek/siz/likti!
Ellerinde Gerçek/biz/likleri var mıydı?
Kİmse bilmedi...
Duydukları BAŞKALARININ masalları hiç cezp etmedi onları…
Kendi inanmışlıklarına taptılar…

Sevdiler Sevildiler…
(...)/(üç nokta)
Kaybettiler kaybedildiler…
Damlaları öptüler... Yağmurla büyüdüler!
"Mutsuz son" onların masallarına "misafir oldu"…
Ansızın… Beklenmedik an'da...
Her şeyleri herkesleri hayalleri küçükleri büyükleri "O" ...
Gitti!
...

Gidişlerden korkardık en çok! Korkardık da "GİT/ME" bile diyemezdik... Kalırdı boğazımızda düğümlenen cümleler...
Doldurduk lugatımızı söylen/e/memiş sözcüklerle...
"Mutsuz son" çaldı kapımızı! İzin istemedi...
Korktuk önce...
Cesaretsiz tedirgin bir haldeydik ama... Belli etmedik… Gelen bizi güçlü görecekti ya...
Hızlı hızlı hareket etti...
Her şey bir anda silindi... umutlar mutlu an'lar ((ki oldular mı hiç hatırlayamadık..)) düş/ler sevilenler sevenler..
"her şey"… Her şey kayboldu...
Düş/üşler de bulduk kendimizi… Oysa mutlu biterdi masallar. Öyle anlatıldı…
Bir sihir bir büyü...
Hani nerede? Elinde sihirli değneği tutan kim?
İsyan etmedik… Hayır hayır durun! İsyan etmedik!
Kötü değildik!
Hani kötüler cezalandırılırdı anne? Peki o zaman bu masal neden böyle bitti?

Bitti mi?
Hala bitiremedik hala bitiremedim... İliklerim/iz/e işliyor acılarım/ız...
Umutları taşıyan aynalarımız kırıldı"paramparça" oldu...
Kırılan her bir aynada bir uğursuzluk...
Dur! düş artık yakam/ız/dan mutsuzluk...
Düş artık!

Karanlık korkuyorum... Çok karanlık... tutun çekin bizi....
Işık nerde? Işığı açın!
Nerdeyim? Nerdesin? Neredeler?
Ses ver/in...
Hissediyorum...
Tik tak tik tak... Zaman geçiyor...
Kayboluyoruz... Gecenin kokusu üzerim/iz/e sinmiş...
Gece karanlık... Korkuyorum...
Işııııkkkk!
Anne ışığı aç!

MUTSUZ SON!

Ölüm... Ölmeli...