Senden kalmalar niye???

Akşamdan kalma bir günü, senden kalma bir geceye daha taşıdım sensiz ve hiç uyumasız.

Bu
bitap saatlerde, hâlâ sana sevdamı tercümeye çalışıyorum, sen uykunun
en derinindeyken. Olmuyor, beceremiyorum. Bildigim, duydugum ne kadar
sözcük varsa, seriyorum önüme. Bin bir türlü cümleyle beziyorum.

Olmuyor.

Sayfalar dolusu yazıyorum.

Olmuyor.

Yırtıyorum her birini.

Bir kez daha yazıyorum. Bu defa daha da özenli, daha da derin, daha da detaylı yine olmuyor.

Yakıyorum bu defa her birini.

Bir sigara daha yakıyorum ardından, bir yudum daha kadehimden; alıyorum karşıma varsayımını anlatıyorum sabahlara dek.

Hayaller satıp yalnızlık satın alıyorum kimi kez, kimi kez de yalnızlık satıp hayaller satın alıyorum.

Git diyorum avaz avaz.

Git.

Mademki konuşmuyorsun. Ben bilmek, ben ögrenmek istedikçe, sordukça ben susuyor konuşmuyorsun.

Git.

Git ki iyice bulanmasın zihnim. Git ki daha bir delirmesin yüregim, daha bir sarılmayayım kadehlere.

Ya da gel.

Ama dogru dürüst, adam gibi gel.

Gir yaşamımın başköşesine otur.

Otur ki kurtulayım bu anason tütün sarmalı gecelerden.

Seni
içeyim yudum yudum. Kadehler yerine dudaklarına degsin dudaklarım.
Duman degil seni çekeyim içime. Seninle sarhoş, seninle sermest olayım.

Ne gidiyorsun, ne de geliyor.

Dolanıp duruyorsun yalnızlıgın arka bahçelerinde.

Ellerinde gürül gürül sular.

İnadına sulamıyor, inadına kurutuyorsun kendi kendime, kendimce açtırdıgım çiçeklerimi bile.

Niye bu inat?

Vazgeçememek niye yine de senden bilmem ki?

Niye bu seni düşleyerek akşamdan kalmalar.

Senden kalmalar niye???

alıntıdır