yalnızlığımın ustası

Yokluğuna felaketler doğurmak ne zordur bilirmisin
yalnızlığımın ustası
Nasılda incir sen diye tutunduklarım
Yaşlı bir rüzgarın içinde karışır öfkem
yokluğuna vurur geçer tek damla
yanaklarımı uslandırır
diyetidir bana
gülümsediğin sarımsıcak çoçuk yüreğimin masallarına
yokluğuna
mayam tutmuştur
ilk sesine vurulduğum
sonrasında uzakların esaretine urganlarını yediğim özlemlerin


vuruşum geceyle
ardından öksüzlüğümle
bilinmedik şiirlerle
ve özlemlerin nazarlığı kurumuş tomurçuklarla
bilesin ki
sen damlarsın umutlarıma
senli, masallarla yüreğimin bir kıyısında büyüttüğüm
oynaşan çoçuklarıma

sanmaki unutuldun
sanmaki uslandım
sanmaki ..
sadece sevdim….
seni sevmekle dağların öykülerini bildim
senle yeşile yazılanları
leylasına verilen mecnunları
intihara ekilen ucurum çiçeklerini
sevdim işte seni yüreği nağmelim
masallar bitmez bilirim
biten kitap sayfalarıdır
biten o an sayfa sonlarıdır
her masalın bahcesine bırakılan milyon çoçuk tasasında
her okunuşunda her hayalin üzerine iliştirerek
yeniden yeniden yazdırırım yüreğimi sana
tek tek bağışlatırım kendimi kavgalamıza
mutlulukların çekildiği kırmızıların ve siyahların kavgasında kan kaybına bırakırım yüreğimi


kaçtın mı sende hiç güneşten
masalların yalnızlığı yazdımı hiç
paslı demir duygularına umut bağladın mı hiç
gülümsemen öfkelerin delirme noktasında döküldünmü hiç
gecenin en demli, saatlerinde kaldırımların duyguları ile oynadınmı
kaskatı sensizlik kesilmiş sekilde kaldınmı yalnızlığında
açlığını somun kokusuna doyuran özlemimdir

alıntıdır