Hangi İstiklal Vardır Ki...

Avrupa’nın bütün ilerlemesine yükselmesine ve medenileşmesine karşılık
Türkiye tam tersine gerilemiş ve düşüş vadisine yuvarlanadurmuştur.
Artık vaziyeti düzeltmek için mutlaka Avrupa’dan nasihat almak, bütün
işleri Avrupa’nın emellerine göre uygun yapmak, yürümek, bütün dersleri
Avrupa’dan almak gibi bir takım zihniyetler belirdi. Halbuki, hangi
istiklal vardır ki ecnebilerin nasihatiyle, ecnebilerin planlarıyla
yükseltilebilsin? Tarih böyle bir hadiseyi kaydetmemiştir. Tarihte,
böyle bir olay yaratmaya kalkışanlar, zehirli sonuçlarla
karşılaşmışlardır. İşte Türkiye de, bu yanlış zihniyetle sakat olan
bazı yöneticiler yüzünden, her saat, her gün, her yüzyıl, biraz daha
çok gerilemiş, daha çok düşmüştür.
Hepiniz bilirsiniz ki, Avrupa’nın en önemli devletleri, Türkiye’nin
zararıyla, Türkiye’nin gerilemesiyle ortaya çıkmışlardır. Bugün bütün
dünyayı etkileyen, milletimizin hayatını ve ülkemizi tehdit altında
bulunduran, en güçlü gelişmeler, Türkiye’nin zararıyla gerçekleşmiştir.
Eğer güçlü bir Türkiye varlığını sürdürseydi, denebilir ki
İngiltere’nin bugünkü siyaseti var olmayacaktı. Türkiye, Viyana’dan
sonra Peşte ve Belgrat’ta yenilmeseydi, Avusturya/Macaristan
siyasetinin sözü edilmeyecekti. Fransa, İtalya, Almanya da, aynı
kaynaktan esinlenerek hayat ve siyasetlerini geliştirmişler ve
güçlendirmişlerdir.
Bir şeyin zararıyla, bir şeyin yok olmasıyla yükselen şeyler, elbette,
o şeylerden zarar görmüş olanı alçaltır. Gerçekten de Avrupa’nın bütün
ilerlemesine, yükselmesine ve uygarlaşmasına karşılık, Türkiye
gerilemiş, düştükçe düşmüştür. Türkiye’yi yok etmeye girişenler,
Türkiye’nin ortadan kaldırılmasında çıkar ve hayat görenler, zararlı
olmaktan çıkmışlar, aralarında çıkarları paylaşarak, birleşmiş ve
ittifak etmişlerdir. Ve bunun sonucu olarak, birçok zekâlar, duygular,
düşünceler, Türkiye’nin yok edilmesi noktasında yoğunlaştırılmıştır....

Ve bu yoğunlaşma, yüzyıllar geçtikçe oluşan kuşaklarda, adeta tahrip
edici bir gelenek biçimine dönüşmüştür. Ve bu geleneğin, Türkiye’nin
hayatına ve varlığına aralıksız uygulanması sonucunda, nihayet
Türkiye’yi ıslah etmek, Türkiye’yi uygarlaştırmak gibi birtakım
bahanelerle, Türkiye’nin iç hayatına, iç yönetimine işlemiş ve
sızmışlardır. Böyle elverişli bir zemin hazırlamak güç ve kuvvetini
elde etmişlerdir.
Bu düşüş, bu alçalış, yalnız maddi şeylerde olsaydı, hiçbir önemi
yoktu. Ne yazık ki Türkiye ve Türk halkı, ahlâk bakımından da düşüyor.
Durum incelenirse görülür ki, Türkiye Doğu maneviyatıyla sona eren bir
yol üzerinde bulunuyordu. Doğu’yla Batı’nın birleştiği yerde
bulunduğumuz, Batı’ya yaklaştığımızı zannettiğimiz takdirde, asıl
mayamız olan Doğu maneviyatından tamamıyla soyutlanıyoruz. Hiç
şüphesizdir ki bundan, bu büyük memleketi, bu milleti, çöküntü ve yok
olma çıkmazına itmekten başka, bir sonuç beklenemez.



Bu düşüşün çıkış noktası korkuyla, aczle başlamıştır.
Türkiye’nin, Türk halkının nasılsa başına geçmiş olan birtakım
insanlar, galip düşmanlar karşısında, susmaya mahkûmmuş gibi,
Türkiye’yi âtıl ve çekingen bir halde tutuyorlardı. Memleketin ve
milletin çıkarlarının gerektiğini yapmakta korkak ve mütereddit idiler.
Türkiye’de fikir adamları, âdetâ kendi kendilerine hakaret ediyorlardı.
Diyorlardı ki: ‘Biz adam değiliz ve olamayız. Kendi kendimize adam
olmamıza ihtimal yoktur.’ Bizim canımızı, tarihimizi, varlığımızı bize
düşman olan, düşman olduğundan hiç şüphe edilmeyen Avrupalılara,
kayıtsız şartsız bırakmak istiyorlardı. ‘Onlar bizi idare etsin’
diyorlardı.
Gazi Mustafa Kemal Atatürk / 6 Mart 1922 / TBMM






--------------------------------------------------------------------------------

Evet 84 Yıl önce mecliste Atatürk bu müthişdüşüncesini aktarmış.


Ve şimdi 84 yıl sonra meclisde bu düşünceye katılmayan(Artık
düşüncelerinin ne olduğu açıkca bellidir.) kişiler ikamet etmekteler.

Yorum tabi ki sizlerin...Meclis Aynı Meclis tek farkı
yenilenmiş...Kafalar aynı kafalar değil ve meclisin aksine hep geride
çook geride kalmışlar...