Atatürk'ün Yadigarı

Atatürk'ün cebinden saat çıkarıp armağan ettiği çocuklardan biride
küçük Altan'dır. 1937 Haziran ayında İstanbul da ünlü Park Otel'de ,
küçük Altan'la konuşmalarından duygulanan Atatürk, değerli saatini
vererek onu da ödüllendirmiştir. Bu olaydan iki yıl sonra (1939)
Galatasaray Lisesi'nin ilk okul bölümünde okuyan küçük Altan,
yaşantısındaki bu mutlu olayı bir gazeteciye şöyle anlatmıştır.



"İstanbul, 1937 Haziran. O gece erken yatmıştım. Annem, teyzesinin oğlu
ile eve dönerken, Park Otel'in önünde bir kalabalık görmüşler.
Atatürk'ün orada olduğunu anlayınca içeri girmişler. Derken annemin
aklına ben gelmişim. Ağabeyime:

"Altan'ı çağıralım demiş. Gece yarısı karyolamı biri sallıyordu, gözlerimi açtım, karşımda Etem Ağabeyim:

'Çabuk Altan'

'Ne var?'

'Seni Atatürk'e ***üreceğim'

Rüya görüyorum sandım.

'Atatürk mü? Ağabey beni aldatıyorsun. Atatürk gözle görülür mü hiç?
Daha o zaman 6 yaşındaydım. Okula bile gitmiyordum. Anneme bazen
sorardım:

'Anne Atatürk kimdir?

'Büyük adamdır'

'Büyük adamlar bizim gibi yer bizim gibi konuşurlar mı?' Ağabeyim böyle
gece yarısı 'Seni Atatürk'e ***üreceğim' deyince,anneme sorduğum şeyler
birer birer aklıma geldi. Onun için inanamadım:

'Hiç Atatürk gözle görülür mü?'

Fakat ağabeyim: 'Vallahi atmıyorum, kalk! 'deyince fırladım.

'Şimdi Atatürk'ü görecek miyim?'

'Göreceksin!'

Artık iyice inanmıştım. Çabucak giyindim. Park otele gittik. Gittik ama
Atatürk'ü hemencecik göremedim. Bir çok adamlar etrafını sarmışlardı.
Annem beni kucağına alarak kalabalık arasında onu bana göstermeye
çalışıyordu. En sonunda, iki kişinin omuzları arasından başımı uzatarak
baktım. Bakar bakmaz da:

'Aaaaa anne , işte Atatürk! 'diye bağırdım.

Derken Atatürk eli ile bir işaret yaptı. Bu işareti yaparken anneme
doğru bakıyordu. Fakat annem dalmıştı farkında olmadı. Atatürk bir daha
işaret etti. Annem bu işareti de görmeyince yüksek sesle yaverine emir
verdi:

'Hanıma söyleyin, lütfen yanındaki çocuğu buraya göndersin.'

A! Gösterdiği çocuk bendim. Atatürk beni çağırıyordu. Annem ne yapacağını şaşırmış her tarafı titriyordu,bana:

'Haydi Altan koş! Atatürk'e git' dedi. Ama onunla nasıl konuşacağını bana öğretmedi. Zaten vakitte yoktu ki…

Ben büyük bir adam gibi Ata'nın huzuruna çıktım, hemen sarılıp iki elini birden öptüm. O sordu:

'En çok kimi seviyorsun bakayım, anneni mi,babanı mı?' hemen atıldım:

'Ben en çok seni severim' 'Atatürk olduğum için mi?'

'Evet'

'Ne yaptım ki bu kadar çok seviyorsun?'

'Düşmanları denize döktün. Memleketi sen kurtardım.' Dedim.

Beni masanın üzerine çıkararak etrafındakilere gösterdi ve :

'Ne sevimli çocuk değil mi?' sonra beni sevip okşadı:

'Büyüdüğün zaman ne olmak istersin?'

Amcam Mualla tayyareci idi. Aklıma geldi:

'Tayyareci olacağım' dedim.

Atatürk o zaman kulağıma eğilerek şu sözleri söyledi:

'Çocuğum sen ne tayyareci, ne mühendis,ne de doktor olma. Büyük adam ol.'

'Söyle bakayım: Büyük adam olacağım de'. Ben tekrar ettim.

'Büyük adam olacağım'

'Aferin çocuğum'.

Atatürk, o gece hep benimle ilgilendi bilmem böyle ne kadar yanında kalmıştım. Galiba sabah oluyordu. Bir aralık:

'Dur' dedi,

'Sana bir hediye vereyim'

Annemim, 'kimseden bir şey alma 'diye sıkı sıkıya tembih ettiği aklıma
geldi. 'Teşekkür ederim. Ben bir şey istemem,sonra annem darılır'
dedim. Ben bunu söylerken, Atatürk elini cebine sokmuştu. Oradan
çıkardığı bir saati,kordonundan tutarak boynumdan geçirdi.

'İleride büyüdüğün zaman kullanır, beni hatırlarsın' Ayrılırken tekrar
anlımdan öptü. 'Bu günden sonra sen benim çocuğumsun. Verdiğin sözü
unutma…Çalışıp çabalayacak büyük adam olacaksın ha!'

Atatürk'ün Altan' a verdiği değerli saate ilgili olarak da Altan 'ın annesi Bayan Didar, aynı gazeteciye şu bilgileri vermiştir:

'Atatürk'ün hediyesini o geceden beri,canımız gibi saklıyoruz. İlk
zamanlar maddi değeri hakkında bir fikrimiz yoktu. Sonra onu bir
kuyumcuya gösterdik. Onbeşbin lira değer biçti. Ziraat bankasında
saklanan saat o gün için masanın üzerindeydi. İki buçuk mm
kalınlığında, som platin bir saat bu. Gene platinden yapılmış kordona
takılı,iki ucu mor yakutla kaplanmış platin bir kalemi de var. Saatin
üzerinde gayet ince bir yazı ile şunlar okunuyordu:

-Turhal Şeker Fabrikası -arkasında da Gazi Mustafa Kemal'in ilk
harfleri GMK. 'Fakat bizce onun en büyük kıymeti Atatürk'ün yadigarı
oluşudur. Altan' ın üzerine nasıl titrediğini bir görseniz.' Küçük
Altan, Atatürk'ün hediye ettiği bu saati büyüdüğü zaman annesinden alıp
kullanacakmış. Sordum:

'Atatürk'e verdiğin sözü unutmuyorsun değil mi?' 'Unutmuyorum. Mutlaka büyük adam olacağım. Karnemde hiç kırık numaram yok'